مبنای قانونی جرم
در قوانین کیفری ایران، به ویژه در قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات)، برای مقابله با گسترش فساد اخلاقی مقررات مشخصی وضع شده است. دایر کردن یا اداره مکان‌هایی برای ارتکاب فحشا یا فساد از جمله جرائم مهم تلقی می‌شود که برخورد شدید قانونی را در پی دارد.

ماده ۶۳۹ قانون مجازات اسلامی
مطابق این ماده، دو گروه از افراد مشمول مجازات هستند:
۱. کسی که مرکز فساد یا فحشا را دایر یا اداره کند.
۲. کسی که مردم را به فحشا یا فساد دعوت، تحریک، تهدید، ترغیب، تطمیع یا فریب دهد یا راه را برای ارتکاب آن تسهیل کند.
مجازات این افراد، حبس از یک تا ده سال خواهد بود.

تمایز با قوادی
در حالی که قوادی به فراهم کردن زمینه برای رابطه جنسی غیرقانونی بین دو نفر گفته می‌شود، دایر کردن خانه فساد اقدامی گسترده‌تر و سیستماتیک‌تر است. قوادی مطابق ماده ۲۴۳ قانون مجازات اسلامی قابل تعزیر با شلاق و حبس است، اما خانه فساد مشمول مجازات سنگین‌تری طبق ماده ۶۳۹ می‌باشد.

قوانین تکمیلی و مرتبط
در موارد خاص ممکن است مقررات دیگری نیز بر پرونده‌های مرتبط با خانه فساد اعمال شود، مانند:

• قانون مبارزه با قاچاق انسان، در صورتی که افراد برای استفاده در این مراکز قاچاق شوند

• قانون جرائم رایانه‌ای، در صورتی که تبلیغ یا ارتباطات از طریق اینترنت انجام شود

• قانون سمعی و بصری، اگر از فعالیت‌های داخل مکان فیلمبرداری و توزیع شود

شرایط مشدد مجازات
در صورتی که افراد زیر سن قانونی (زیر ۱۸ سال) به این مکان‌ها کشانده شوند، یا از زور، تهدید یا اغفال استفاده شده باشد، مجازات‌ها می‌تواند شدیدتر شود. همین‌طور، اگر اداره این مکان به شکل شبکه‌ای یا بین‌المللی باشد، مراجع قضایی ممکن است احکام سنگین‌تری صادر کنند.

نقش دادگاه در رسیدگی
رسیدگی به این جرائم در صلاحیت دادگاه‌های کیفری است. در صورت اثبات، مرتکبین بسته به شرایط پرونده و نقش افراد، به حبس‌های طولانی‌مدت محکوم خواهند شد. همچنین اموال و مکان‌های مورداستفاده ممکن است توقیف یا مصادره شود.

جمع‌بندی
دایر کردن یا اداره خانه فساد یکی از مصادیق بارز جرائم علیه عفت عمومی است که در قانون ایران جرم‌انگاری شده و با مجازات سنگین مواجه است. هدف قانونگذار از این جرم‌انگاری، حفظ سلامت اخلاقی جامعه و جلوگیری از گسترش ناهنجاری‌های اجتماعی است.